vrijdag 2 december 2011

5 december


ik hoor de verzuchtingen door de bomen
over het wel en wee van deze tijd
nu pakjesavond er ras aan zit te komen
en menigeen onder het rijmen en knutselen lijdt

“wat nu te kopen, te dichten, te maken
hellup, ik krijg het nooit op tijd af
liever zou ik in een tentje willen staken
deze periode voelt als een stráf”

o, ik herken deze gevoelens zo
ook ik begon elke jaar weer veel te laat
zocht op vier december nog naar dat ene cadeau
maakte me last minute op het plakband onredelijk kwaad

wij vieren al jaren niet meer sint
hoewel het wel altijd leuk is geweest
onze jongens veranderden in puber van kind
en hadden geen zin meer in dit feest

de pakjes legden we daarna onder de boom
zonder gedicht, gefröbel en vooral gestress
de tijd die ik overhield was als een zoete droom
maar less bleek niet more, het voelde als... less

opeens wist ik in oktober al de leukste surprises te verzinnen
opeens dacht ik ruim vóór december al aan speculaas sinterklaas
er schoten mij bijna constant de fraaiste rijmwoorden te binnen
zullen we nog één keertje, vroeg ik, maar helaas

inmiddels ben ik het gemis ruimschoots te boven
vooral als ik denk aan dat nippertjegedoe en gelijm
aan overvolle winkels en surprises stoven
het enige wat ik nog steeds mis is... het gerijm

2 opmerkingen:

Astrid zei

Het is weer klasse van de hoogste plank!
Mijn rijmelarij loopt vaak mank.
Ook ik vier tegenwoordig Sinterklaas op een andere manier.
Ik ga de muziek achterna,
dan heb ik ook plezier.
Tja, ga, vla, pa, daarna......

Anoniem zei

Oh ja, zo leuk, herkenbaar ook!
Wij kunnen het niet laten.
Met plakband, lijm, papier en schaar
knutselen we alles in elkaar.
Komen nauw'lijks toe aan praten.
En dan de dichtsels, 't allerleukst!
Tenminste dat vind ik...
totdat ik anderen zuchten hoor
(ze hebben mijn gedichten voor)
en beginnen met een snik
"moet ik dat lezen, ALLEMAAL??
Dat is toch echt niet meer normaal!"

Maar ja, ik kan het echt niet kort.
Wil altijd heel veel zeggen.
En vind het enig om te doen,
om namens Sinterklaas Kapoen
de dingen uit te leggen.
De mannen hier zijn het gewend.
Verdragen mijn "gescheld".
Ze weten dat het prachtig wordt
en niemand komt er iets te kort
en dat is wat er telt.
Maar... ik vrees de dag dat zoonlief zegt:
"dit jaar niet meer, het hoeft niet echt".

Zou ik dan misschien... hmmm... 't is geen geslijm.....
iets mogen doen voor jou op rijm?

Sinter-Ingrid-Klaas

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...